ΜΟΥΣΟΥΝΤΑ Παραδοσιακή Αρβανίτικη σπανακόπιτα των Μεσογείων - χωρίς φύλλο

Τυπική μαγειρική των Μεσογείων και δείγμα της αξιοποίησης αυτού που ήδη υπάρχει μέσα στο σπίτι καθώς, επιστρέφοντας από τα κτήματα, οι γυναίκες μάζευαν στην διαδρομή χόρτα και μυρωδικά. Στο σπίτι τα ανακάτευαν με σπανάκι και κρεμμυδάκια από τον μπαξέ τους, και ό,τι υπήρχε διαθέσιμο, αυγά* από τις κοτούλες τους, τυρί* από την κατσικούλα, και έφτιαχναν κάτι γρήγορο και υγιεινό, μέχρι ο άντρας να ξεζέψει τα ζώα και να τακτοποιήσει τα εργαλεία. Την έψηναν στον ξυλόφουρνο με κληματόβεργες, δηλαδή σιγανή φωτιά και τη συνόδευαν με βαρελίσια ρετσίνα.

"Προφέρεται μ(ο)σ'ντα) δηλ. με τονισμένο το "σ" όπως προφέρουμε στα αγγλικά το sh εξάλλου η αρβανίτικη γλώσσα έχει λατινικές ρίζες πχ το φίςς αλλά δεν σημαίνει ψάρι (την μόνη λέξη που μου έμαθε η γιαγιά μου η Πετρούλα κοιτώντας και δείχνοντας μου κάποιο απόγευμα από την βεράντα της θείας μου στην Πέτα Κερατέας το Πάνειο όρος απέναντι κι όπου δεν ξεχνώ ...)

*Είθισται τα αυγά και το τυρί να μην χρησιμοποιείται για να είναι νηστίσιμη αλλά και γιατί είναι εξαιρετικά εύγευστη έτσι ούτως ή άλλως.

Το μυστικό της είναι να γίνει ψιλή!

Επίσης "πρέπει να τριφτούν τα χορταρικά με το αλάτι και να έχουν στυφτεί πολύ καλά να φύγουν όλα τα υγρά τους.. γι'αυτό χρειάζονται τα ανδρικά χέρια..." όπως λέει ο πρώην πεθερός μου (Αρβανίτης εκ Καλυβίων- Αττικής)

Η γευστικότατη αυτή χορτόπιττα επειδή συναντάται σε όλα τα Μεσόγεια υφίστανται στη συνταγή της και με παραλλαγές όπως μερικές/οι βάζουν κι ένα κουταλάκι του γλυκού κανέλα. 'Οπου στα υλικά από την αλιευμένη συνταγή από το διαδίκτυο που έτυχε να δω δεν έχει. Ωστόσο ορισμένοι θεωρούν πως προσδίδει ιδιαίτερη γεύση. Μπορεί ως εμφάνιση να ξενίζει όσους δεν την έχουν δοκιμάσει αλλά δεν μένει να τη γευτείτε ... "
(σημείωση Πετρούλας Σίνη = σ. Π.Σ.)

ΥΛΙΚΑ

για ένα ταψί της κουζίνας

1 κιλό βιολ. σπανάκι ψιλοκομμένο

2-3 βιολ. πράσα ψιλοκομμένα

1 μάτσο κρεμμυδάκια φρέσκα

1 ματσάκι άνηθο ή μάραθο κατά προτίμηση

2 βιολ. αυγά*

250 γρ. περίπου φέτα*

½ κιλού αλεύρι που φουσκώνει μόνο του (ή και αλεύρι για όλες τις χρήσεις, όσο πάρει... σ. Π.Σ.)

Ελαιόλαδο βιο

Αλάτι

Πιπέρι μαύρο

(Εναλλακτικά μπορούμε να προσθέσουμε και χόρτα της αρεσκείας μας, σέσκουλα. παπαρούνες, καυκαλίθρες, μυρόνια, κλπ)

(Έπίσης και χλωρά κρεμμύδια σ. Π.Σ.)


ΕΚΤΕΛΕΣΗ

Πλένουμε και ψιλοκόβουμε όλα τα πράσινα λαχανικά. Τα αλατίζουμε και αφήνουμε 10-15 λεπτά να φύγουν τα πολλά υγρά τους. Τα στύβουμε όσο καλύτερα μπορούμε και τα βάζουμε σε μία λεκάνη. Προσθέτουμε τα αυγά, τη φέτα θρυμματισμένη με τα χέρια μας σε χοντρά κομμάτια, τα μυρωδικά, το αλεύρι, αλάτι (αν χρειάζεται), πιπέρι μπόλικο και λίγο λάδι. Ανακατεύουμε ζυμώνοντας αρκετή ώρα ώσπου να μαραθούν και να ενωθούν όλα τα υλικά ώστε να πάρουμε ένα ενιαίο παχύ χυλό.

Λαδώνουμε ένα ταψί της κουζίνας και απλώνουμε τον χυλό ομοιόμορφα σε πάχος όχι περισσότερο από ένα δάχτυλο. Χαράσσουμε στα κομμάτια που θέλουμε να πάρουμε και ρίχνουμε λίγο λάδι σε όλη την επιφάνεια της πίττας. Στο σημείο αυτό μπορούμε να την αποθηκεύσουμε και στην κατάψυξη.

Ψήνουμε σε ελαφρώς προθερμασμένο φούρνο στους 200οC, ώσπου να ροδίσει καλά επάνω, αλλά χωρίς να στεγνώσει.

Η ισορροπία αλατιού-πιπεριού είναι σημαντική σ’ αυτή την πίττα. Πρέπει και τα δύο να είναι αρκετά, γιατί πρόκειται για ένα κλασικό κρασομεζέ, χωρίς όμως να ξεπερνούν τα όρια και να ξενίζουν. Σίγουρα όμως αν υπολείπονται το αποτέλεσμα μειονεκτεί.

Σε περιόδους νηστείας ή αποτοξίνωσης από τα ζωικά, τα υλικά που σημειώνονται με * μπορούν να παραλειφθούν, και το αποτέλεσμα να παραμένει εξίσου ενδιαφέρον.

Η μουσούντα αποτελεί ένα πικάντικο χορτομεζέ των Μεσογείων, που συνδυάζεται περίφημα με λευκό κρασί με έντονο σώμα. Συμπληρώνει θαυμάσια την Ρετσίνα Μεσογείων, η έντασή της οποία ισορροπεί γευστικά. Καλή επιτυχία και καλή όρεξη!


Πηγή : http://www.geowines.gr/gr/geyseis.htm


Φωτογρ. https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0lPvbT-IEF3_Y8shOLds-FfISUme500aiuhWtKFi3e2m64XuSRfJybWXnFcrqLUmNznK32LGxXx3qpkVk3ZRgV_LlW4Jfb_EbsCynUBpZ3mkQcx_cUudvDKsWdMbKFCj5c1DHdPAcBSc/s1600/1.jpg