Το λάλημα του βρασμένου πετεινού στο Θρακιώτικο τραγούδι όπου, σύμφωνα με κάποιες ερμηνείες, παρουσιάζονται τα δύο σύμβολα του Ελληνισμού, ο Μέγας Αλέξανδρος, και ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος να μην πιστεύουν ότι είναι δυνατόν να παρθεί η Πόλις.
Αλέξαντρους μπρ' αμάν αμάν.
Αλέξαντρους (κι) ου βασιλιάς
Αλέξης αντρειουμένους κι ου μικρου Κουσταντίνους.
Μαζ' έτρωγαν, μαζ' έπιναν, μαζί χαρουκουπιούνταν,
ακούν λαλιά 'που τον Θιό, λαλιά που τα ουράνια.
"Θα πάρ' ου Τούρκους του ψουμί, θα σέβη κι στην Πόλη"
Αλέξαντρους δεν πίστιψι, Αλέξης δεν πιστεύει.
"Ντα βγουν τα ψάρια 'π' τουν νταβά
κι πιτεινός π' τη βράση,
τότι κι' ου Τούρκους θα γινή αφέντης μεσ' την Πόλη.
Του λόγου δεν απόσουσι κι' γίνηκι του θάμα:
Πηδούν τα ψάρια 'π' του νταβά μισοτηγανισμένα
κι' ου πιτεινός ελάλησι κι' Αλέξαντρους πιστεύει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου